Medianostalgie
 
 
 
Rob Ronder History (2)
Rob Ronder was in de jaren zeventig deejay bij de zeezenders Atlantis en MiAmigo. En beleefde nog enige andere radio-avonturen. In 1976/77 beschreef hij zijn Atlantis belevenissen op vermakelijke wijze in een aantal delen in het toenmalige blad 'Baffle'. Samen met Rob (Alfons Jagtman)  hebben wij dit interessante verhaal weer opgediept en na een kleine bewerking lees je het hier in drie delen.
 

Het schip - Toen de 'Jeanine' (ex Radio Condor) door Atlantis in gebruik werd genomen, was het maar net 17 jaar oud. Vijf meter langer dan de 'Norderney', het zendschip van Veronica, geen motor en geen stuurinrichting.

Nu is het feit dat het schip geen stuurinrichting heeft niet onoverkomenlijk, het moet immers gewoon voor anker liggen.Veel erger was dat men bij het uitrusten van het schip voor zijn nieuwe taak,

vergeten was om er ook maar enige vorm van balast in aan te brengen. Een schip zonder balast rammelt over de golven met als gevolg dat schip en ketting constant op hun donder krijgen.

Rob Ronder bij radio Gemini ('81) foto: Radiovisie)
 
De volgende grove fout die men gemaakt had was dat men het schip juist in de vernauwing (bij Zeebrugge) in de Noordzee verankerde. Daar moest evenveel water doorheen als door de hele Noordzee. Met weer als resultaat dat het schip en de ketting constant onder spanning stonden omdat er in die vernauwing constant tij in het water is. Met deze blunders in de hand gaan we aan boord van de 'Jeanine' kijken.
 
Zender van Radio 270 en Capital Radio - De studio's (twee stuks) waren op de plaats van de oude brug gebouwd. Zoals met een brug meestal het geval is, was ook deze één der hoogste punten op het schip. Met een windje vier zat je daardoor al met je stoel heen en weer te zwiepen. De 'Jeanine' was zonder balast dus een schip waarmee een bekwaam schipper nog niet eens het IJsselmeer op zou durven. Het schip zelf zag er verder vrij redelijk uit. Het was geen luxe schip maar alles zat wel goed in de verf, Een ander nadeel van deze schuit was dat je er nooit een deftige antenne op weg zou kunnen zetten. Het schip had een houten dek en dat betekende dat er alleen een longwire zoals Veronica had op geplaatst kon worden. Het scheepje kreeg dan ook deze longwire oftewel T-antenne oftewel Micky-Mouse-antenne.

Op deze antenne moest natuurlijk wel een signaal komen. En dat kwam uit het ruim waar twee middengolfzenders stonden opgesteld. De eerste zender was degene die Atlantis in de lucht bracht. Deze stond indertijd klaar om naar het REM-eiland verscheept te worden (1964) maar kwam daar nooit aan omdat de REM de uitzendingen vroegtijdig moest staken.

Het vermogen was maximaal 3,5 kilowatt. De tweede zender die omgebouwd was als lineair diende dus als eindtrap achter de eerste zender. Deze tweede was afkomstig van Radio 270 (1966/67 Engeland) en later van Capital Radio (1970 Nederland). Het vermogen was maximaal 10 kilowatt.

 

Ook kortegolf - Zendertechnicus Andy Anderson hoopte indertijd dat wanneer deze twee zenders gekoppeld waren er een output van ongeveer 13 kilowatt zou zijn. Zover kwam het echter niet, voordat hij de zenders gereed zou hebben was de fatale 1 september al aangebroken. Radio Atlantis kwam echter nog wel met een andere zender in de lucht. Op de kortegolf. Na vele nachtelijke knutseluren was Andy erin geslaagd een oude middengolfzender om te bouwen voor kortegolf. Deze zender heeft het ongeveer een week uitgehouden in de 49 meter band.

 

Studio - Zoals gemeld: Het Atlantis zendschip bezat twee studio's. Eén hoofdstudio waar de live-programma's verzorgd werden en een nieuwsstudio. In de hoofdstudio was de volgende apparatuur aanwezig: 1 Rodec mengpaneel, 1 AKG microfoon, 2 Revox taperecorders, 2 Micro draaitafels en ook 1 Spotmaster jingle-speler en 1 Spotmaster opname-unit. De nieuwsstudio was tegenover de hoofdstudio gelegen.

Van daaruit gingen de Engelse nieuwsuitzendingen en overige mededelingen de ether in. Deze studio was uitgerust met 1 Rodec mengpaneel, 1 AKG microfoon, 1 Revox tape-recorder 2 Micro draaitafels en 1 Spotmaster jingle-speler. De boordstudio's waren zeer klein. Zo'n drie meter in 't vierkant. Toch was er met rustig weer goed in te werken. Was er echter storm op komst.....tja,,dan kon je jezelf maar beter vastbinden ! Buiten de studio's was er natuurlijk nog meer ruimte aan boord. Gingen we naar beneden dan kwamen we in de gang. Van de gang in de mess-room, de voorraadkamer, de kombuis en de kapiteinshut. In 't middengedeelte van het schip kon je nog verder naar beneden. Daar waren de hutten van de deejays. Helemaal de gang uitgelopen kwam je bij de deur met de schunnige teksten. Hm, de hut van ondergetekende.....Deze hut lag vol met rommel en ergens tussenin lag d'n Rob dan (af en toe) te pitten ! 

 

Verven - Er is me vaak gevraagd: "Wat voor werk doe je nou de hele dag op zo'n boot ?". Nou, je had je programma's (vier uur per dag!). Het invallen voor andere programma's waarvan de tapes niet waren aangekomen. Het eten klaarmaken (af en toe). Relaxen en soms ook samen met de matrozen een stukje reling verven. Nadat ik zo'n dikke drie weken op het schip had doorgebracht, dacht ik door Peter de Vries te worden afgelost. Maar wat bleek ? Peter kwam niet meer terug. Het was hem op de woelige baren kennelijk toch niet zo best bevallen. Peter deed het niet meer en d'n Rob zat nog steeds aan boord. Maar wilde daar ook niet voor eeuwig blijven. Wat dan gedaan ? Een oplossing werd gevonden. Ik ging van boord en zou aan de wal opnemen.

De tijd dat er geen RR-programma's zouden zijn, moest dan helaas met non-stop muziek worden opgevuld. Nadat ik dan eindelijk van boord was moesten er zo gauw mogelijk weer "Drie-één-twee matinees" worden gemaakt. En dit gebeurde niet in Oostburg maar in een nieuwe studio te Breda ! In deze studio werden alleen de programma's van d'n Rob op band gezet. Dit onder toeziend oog van technieker (rosse) Charles. Hierbij dient vermeld te worden dat de studio in Breda altijd geheim gehouden is, dat er vrijwel geen artiesten ontvangen werden. De mop van de gehele zaak is dat deze studio om de hoek van de MiAmigo studio zat.

 

Aan wal - Sinds enige weken staan we dus weer met beide benen op de grond. D'n Rob is weer aan wal geraakt wel te verstaan. Dat studio 5 te Breda gelegen was is in programma's nooit te horen geweest, evenmin het feit dat er nog meer verdoken studio's waren. Jawel vrienden, Atlantis maakte de laatste drie maanden van bestaan veelvuldig gebruik van studio's die niet in Oostburg waren gelegen. Het complete overzicht is als volgt:

- studio 1 te Oostburg (Fred van de Bos)
- studio 2 te Oostburg (Elie Prins)
- studio 3 te Eeklo (Tony Houston)
- studio 4 te Heist o/d Berg (Frank van Leeuwen, Mona)
- studio 5 te Breda (Rob Ronder)

Strafbare feiten werden in 1974 dus al gepleegd, 2 opnamestudio's in Belgie, men is er nooit achter gekomen.

 

Artiesten promoten - Nu iedereen z'n eigen studio had, was de sfeer onder de medewerkers zeer goed. Er werd veel gelachen, zelfs om de droge moppen van optimist Frank van Leeuwen. De 'Optimistenklup' van Frank van Leeuwen was één van de laatste nieuwe programma's op Radio Atlantis. Frank probeerde ook samen met zijn vrouw Mona de Belgische artiesten te promoten. Dat dit af en toe wel eens op meningsverschillen uitdraaide was niet zo verwonderlijk. Frank had namenlijk zeer goede contacten met Monopole Records en probeerde op deze manier een extra graantje mee te pikken ! Wie de laatste weken van Atlantis beluisterd heeft zal tot de conclusie zijn gekomen dat deze weken nu niet direct zo formidabel waren.

 
Doorgaan ? - De einddagen van het station zijn (intern) zeer woelig geweest. Werkelijk nachtenlang heb ik mijn bed moeten missen vanwege vergaderingen met deejay's, advocaten en Adriaan van Landschoot. Wat was er namenlijk gebeurd ? Men was zich van het feit bewust geworden dat Atlantis nog maar enkele weken te leven had. Daarna zou het difinitief gebeurd zijn met de uitzendingen op de 312 meter (de Nederlandse antizeezender wet zou ingaan). Waar Radio Veronica jarenlang tevergeefs naar op zoek was geweest (een uitweg!) wilden wij dat even in drie weken realiseren. Bij Atlantis was altijd verteld: "Wij gaan door". Zo kortzichtig als de medewerkers altijd geweest waren (ondergetekende incluis) zo wakker waren we nu. Er moest wat gebeuren, maar wat ? Frank van Leeuwen dacht de oplossing te hebben.

Waarom niet uitzenden vanuit een dwergstaatje zoals San Marino ? Meer ideeen kwamen: "De studio's verplaatsen naar Luxemburg!". Jammer maar Luxemburg is één van de eerste landen geweest die het Verdrag van Straatsburg ondertekende. Weken van dwaze plannen gingen voorbij en de ene na de andere medewerker 'knapte af'. Tony Houston ging maar liever tennissen en de rest bezoop (sorry bedronk) zich maar. Adriaan: "We gaan uitzenden vanaf een oude Engelse vuurtoren, met het schip is het definitief gedaan. Het leek te mooi om waar te zijn. Atlantis straks toch weer in de lucht.......??

 

Rob Ronder

 
 
 
Terugkeren naar de MN home