Medianostalgie
 
 
 
Rob Ronder History (1)
Rob Ronder was in de jaren zeventig deejay bij de zeezenders Atlantis en MiAmigo. En beleefde nog enige andere radio-avonturen. In 1976/77 beschreef hij zijn Atlantis belevenissen op vermakelijke wijze in een aantal delen in het toenmalige blad 'Baffle'. Samen met Rob (Alfons Jagtman)  hebben wij dit interessante verhaal weer opgediept en na een kleine bewerking lees je het hier in drie delen.
 

Italie - In 1972 was ik in Italie op zomerverlof. We zaten daar in de bungalow van een kennis direct aan het Idromeer, een waar vakantie-eldorado met o.a. een dancing. Daar speelde een orkestje maar volk was er nauwelijks. Daar moest iets aan te doen zijn dacht ondergetekende en sloot een contract af voor het komende seizoen (zomer 1973). D'n Rob zou iedere avond de presentatie van een internationale show voor zijn rekening nemen. Het werd een daverend succes.

Op één dezer schone avonden krijg ik bezoek van een Italiaanse radiomedewerker, een zeer behaarde en bebaarde meneer die luistert naar de naam 'Deejay Timo'. Hij nodigt d'n Rob uit een kijkje te komen nemen in de studio. De volgende dag staan we temidden van Italiaanse knoppen en deejay-gekken. Men verwacht van mij nogal wat informatie omtrent de Nederlandse radio toestand. Nu wist ik daar in die tijd weinig van.

 
Ik was bij Veronica en Noordzee geweest en had de Caroline puinhoop vrij nauwkeurig gevolgd. Maar deze krullenkoppen wisten meer dan ik. Ze wisten te vertellen dat er een Belgische zender van start was gegaan welke uitzond van het roestige Caroline schip. Awel, dat was interessant ! Weer terug bij de discotheek besloot ik de Telegraaf te kopen en ja hoor...met grote kop: BELG START ZENDER (Radio Atlantis van Adriaan van Landschoot).

Atlantis - D'n Rob was altijd een passieve piratenbonk geweest, maar besloot zogauw hij in Nederland terug zou zijn, toch eens bij deze jongens aan te lopen. Dat gebeurde pas in november 1973 in de vorm van een telefonische babbel met dhr. Bert Bennet (dj Atlantis). Hij zorgde voor opheldering: "Adriaan zijn kontrakt met Caroline is afgelopen. De studio's zijn leeggehaald". Aldus Bert Bennet die me ook de privé nummers van Adriaan van Landschoot verstrekte en zodoende kwam ik met de piratenbons in contact.
.Adriaan wist te zeggen: "Atlantis komt natuurlijk terug want wij Belgen kunnen natuurlijk niet zonder...".D'n Rob moest zijn nummer maar geven en zou binnen twee maanden terug gebeld worden. Maar er gebeurde niets....Het Caroline schip zweeg al die maanden en intussen werd het Condor-schip aangekocht door Van Landschoot (zendschip van het mislukte Radio Condor). Dit werd naar Cuxhaven gesleept om de nodige aanpassingen te verrichten. Op 25 december 1973 was Radio Atlantis terug en op 1 januari 1974 begon MiAmigo. 

Rob Ronder (midden) bij Nova Radio Italie (1980)

 

MiAmigo - "Mi Amigo, Mi Amigo hé" klonk uit 't radiootje van 't auto-tje. D'n Rob was onderweg naar z'n platenboer en luisterde naar radio tikke-tack... (**)Aangekomen bij m'n platenleverancier maakte ik een babbeltje en het verhaal kwam op de te beginnen radioactiviteit van ondergetekende. Ik vertelde dat ik de week tevoren bij de jongens van Radio Noordzee geweest was en dat ik de komende week eens bij MiAmigo wilde aanlopen. Nu dacht ik dat "Wafel Music Radio" (**) nog steeds in Den Haag gevestigd was. Maar wat bleek nou ? MiAmigo had zijn studio's boven de platenzaak waar ik al jarenlang kind aan huis was !  Dit hoorde ik van Jaap Goedel, degene die mij van achter z'n baardharen aanraadde de volgende vrijdag maar eens de trap op te lopen i.p.v. naar Den Haag te tuffen. Die vrijdag stapte ik vol goede moed binnen in 't Mi-Amigo domein. Liep overal in en uit (kon dat zo allemaal maar), maakte een praatje met diverse personages en werd aangeraden een auditie-tape te maken. (**tick-tack naar MiAmigo eigenaar Silvain Tack. Wafel Music Radio omdat op MiAmigo de hele dag reclamespots te horen waren voor Suzy Wafels).

 

Proeftape - De proeftape was precies één week later klaar om afgeleverd te worden op het Mi-Amigo bureel. Michael (met mono en stereovilla, voor ingewijden!) vroeg me de volgende week terug te komen om te horen of de tape goed bevonden was. De week erop nog maar eens bij de 'boys' langs. De tape was in het juiste keelgat geschoten maar helaas hadden ze op dat moment niemand nodig. Mike Moorkens bracht de oplossing: "Ga eens bij Radio Atlantis langs.

Ik weet dat daar binnenkort iemand weggaat en misschien kan je daar aan de slag!". Dat waren de woorden van Mike die ervoor zorgden dat ik de volgende dag Adriaan van Landschoot belde. Adriaan die een paar maanden terug al had gezegd: "Wanneer er iemand weggaat kun je meteen aan de slag". Met de Atlantis boss sprak ik af dat ik een weekje later Adegem zou aandoen om de zaken nader te bekijken. In dat kleine dorpie in Belgie maakten we voor het eerst persoonlijk kennis en ik kwam met Adriaan overeen dat ik me beschikbaar zou houden.

Rob Ronder, anno 1994
 

Eindelijk van start - Zodra de nieuwe programmering van Atlantis zou starten kon Adriaan een beroep op me doen. Het was dus even afwachten. Nogeens bellen, weeral de studio aflopen. Wachten.........Een paar weken later werd ik gebeld en werd mij gevraagd om naar de studio te komen voor een auditie. Ik keek ervan op omdat ik met Adriaan al tot overeenstemming was gekomen. Maar goed, toch naar de studio, een auditie doen om daarna meteen aangenomen te worden. Ik was dan de 'jongste' telg van Atlantis, samen met Peter de Vries die gelijktijdig met mij werd aangenomen. Peter en ik zouden naar het schip gaan om live-programma's te gaan verzorgen. Peter ging eerst. Ik bleef nog aan wal en maakte dezelfde week nog twee (nood)programma's die na twee dagen herhaald werden. In het begin nam ik mijn programma's 's nachts op omdat er gebrek was aan voldoende studio's. Daarna ging ik aan boord.

 

In slaap gevallen - De stem van Elie Prins klonk op de 312 meter: "Hé Rob Ronder zit op de antenne en dat is wel even wennen". Tja vrienden, we zaten in de lucht. In een razend tempo had ik nachtenlang mijn eerste programma's opgenomen. Dat ik 's nachts opnam kwam dus door het feit dat er niet voldoende studio's waren. Deze waren gevestigd in het Nederlandse Oostburg (Zeeuws Vlaanderen). Enige weken voordien was zelfs nog een studio uit Oostburg naar het schip gebracht.

Het betekende voor mij 's avonds om 20.00 uur naar de studio en 's morgens om 06.00 uur er weer uit. In wat voor situaties je dan verzeild raakt blijkt uit het volgende. Op een keer was het een beetje uit de hand gelopen en zat ik om 09.00 uur in de ochtend nog in de studio. Collega Fred van de Bos stapte de studio binnen en sloeg dubbel van het lachen. D'n Rob was boven zijn microfoon in slaap gevallen.......reeds! Nadat ik mijn eerste weken in de studio in Oostburg en in weegbrug 'De Tol' had doorgebracht, had ik een week vakantie ('de Tol' beheerd door de onvergetelijke Corry en Jo was het stamcafé van de Atlantis medewerkers). 

 
M/V Jeanine - Toen ik een week later weer in Oostburg aankwam zou ik dezelfde dag nog aan boord van het zendschip gaan. Doch dit bleek onmogelijk omdat het "spookte" op de Noordzee. Een paar dagen later gingen we het proberen. We kwamen in Vlissingen aan en stapten daar op de tender (bevoorradingsschip). De Engelse collega's slikten aldoor pillen tegen de zeeziekte. Maar eigenwijze ondergetekende achtte dat niet nodig......en zou daar later de vruchten nog van plukken. Na een lange zeereis opgeluisterd met wat onsmakelijke taferelen bereikten we het Atlantis zendschip de  'm/v Jeanine'.

Nu moet ik zeggen dat ik echt niet zo bang ben uitgevallen maar toen ik eerst het schip zo'n 10 meter boven mijn hoofd zag en toen twee golven later onze tender boven het zendschip uitstak, moest ik wel even slikken.Er was nog steeds een windkracht acht voorhanden en de tender kon haast niet langszij komen. Op een gegeven moment lukte het dan om een tros over te gooien met als resultaat dat vanaf dat moment het zendschip een stuk van de reling moest missen!

Uiteindelijk kwam ik toch aan boord van het rollende schip. Ik probeerde er nog  Peter de Vries te spreken (die ik moest aflossen). De goeie jongen wist echter niet hoe gauw hij op de tender moest springen.....en zat bijgevolg al lang weer op die andere boot. D'n Rob vluchtte dus maar naar zijn kooi en besloot er voorlopig niet meer uit te komen.

  Atlantis zendschip Jeanine (foto Martin Stevens)
 

Live programma - De volgende morgen moest dat wel en en zeer voorzichtig kwam ik uit m'n slaaptoestand omhoog. Ik zou mijn eerste live-uitzending presenteren. Dave Owen, deejay van de Engelse ploeg, zou mij wegwijs maken. Het begin van het programma verliep vrij normaal. Ik had alle spullen in de studio stormvast gezet maar dit mocht uiteindelijk niet baten. Halverwege de uitzending kwamen alle jingle-casettes uit het rek gevlogen.

De windvlagen hadden niet alleen hun resultaat op de inboedel van de studio afgeworpen maar ook op de gezondheids toestand van RR. Al had ik dan niets gegeten....geen bezwaar...de dingens kwamen er ook zo wel uit. Over smakelijk gesproken ! Ik zat mijn programma te doen met een emmer tussen mijn benen en...werkelijk....na iedere aankondiging ging het van....juist ! Toen mijn propere lichaam alle kleuren van de regenboog had nam Dave het programma over. Dat was mijn eerste kennismaking met radiomaken op de woelige baren. Bij windkracht acht bovenin een schip, vrijwel zonder enige belasting.    

Rob Ronder

 
 
 
 
 
Terugkeren naar de MN home