Veel uren - Dat waren heel wat radio-uren te vullen voor een paar man en dan deden we ook nog één maal per uur het nieuws. Dat pikten we natuurlijk gewoon door naar het nieuws van de Hilversumse zenders te luisteren en dit dan zelf weer uit te tikken. Zelf deed ik zowel een ochtend als middag programma. Van 's ochtends 06.00 uur tot 's avonds 21.00 uur waren alle programma's van Dolfijn live gepresenteerd en dan van
21.00-24.00 uur was er de caroussel.
Dat was een overblijfsel van Swinging Radio England. De carrousel was een groot apparaat met cardridges waarop jingles stonden en dit apparaat stuurde ook 3 bandrecorders aan waarop muziek stond. Door middel van pulsen aan het begin en eind van de muzieknummers werd zo'n recorder gestart en gestopt en door zo te wisselen tussen deze drie apparaten en er jingles tussendoor te mixen kreeg je een leuk nonstop muziekprogramma. Alles volautomatisch dus, een soort voorloper van de computers". |
| |
Offshore 1 - Radio Dolfijn genereerde veel publiciteit en de pers filosofeerde er hevig op los of dit een grote concurrent zou worden voor Veronica. Maar voor de jocks van Dolfijn was het natuurlijk het avontuur van hun leven. Look Boden: "Als 19-jarige was het voor mij natuurlijk prachtig om iedere dag radio te maken vanaf zo'n schip.
En ook het contact met de engelse jocks aan boord was een leuke ervaring. Daar zaten toch grote namen tussen en daar keken we in het begin een beetje tegenop. Britain Radio was als tweede station actief met easy listening muziek voor Engeland. Hoewel, ook in Nederland werd daar behoorlijk naar geluisterd. We gingen twee weken op en één week af. Dus twee weken aan boord en dan mocht je één week naar huis. |
|
 |
| Mooi-weer, Marc-Sloan-en-links-Tom-Collins (foto: Look Boden) |
|
| De ene keer vlogen we vanaf Zestienhoven naar Southend vanwaar we naar de haven van Harwich werden gebracht. De andere keer ging het met de nachtboot van Hoek van Holland naar Harwich. Als we terugkwamen kon het nog wel eens gebeuren dat we de boot vanaf Harwich niet konden halen en dan werden we een nachtje ondergebracht in een hotel. Vanaf Harwich gingen we dus met een bootje naar het zendschip Laissez Faire. De naam van die tender was Offshore 1 (soms Offshore 3) van de firma Wijsmuller. Deze werd gedeeld met de zeezenders Radio Caroline en Radio London en dat was wel mooi.
Aan boord van de tender sprak je dan met de deejays van die stations en dat waren de groten van Engeland als het om radio ging. En als ons schip niet als eerste werd bevoorraad voeren we dus ook langs hun schepen en die kon je dan van dichtbij bekijken. Absoluut mooi. Overigens, de 'mv MiAmigo' van Caroline en de 'Galaxy' van London lagen dichtbij ons schip dus als we naar buiten keken of op het dek stonden konden we die zendschepen in de verte zien liggen". |
| |
|
Deejay wisseling - Look Boden: "We waren dus de hele dag in touw. We hadden uiteraard een studio met platenspelers en jinglemachines zoals in die tijd een radiostudio er uit zag. Als het stormde en het schip behoorlijk op en neer ging dan sloegen de platen regelmatig over. We legden dan enige penny’s (Engels muntstuk) op de arm van de platenspeler om deze te verzwaren zodat die platen niet meer konden overslaan. Want in tegenstelling tot de Publieke Omroepen en Veronica was het bij ons niet zo dat we alleen maar presenteerden en er een technicus was.
Wij deden alles zelf dus ook de techniek. Kortom we waren de eerste ECHTE DJ’s van Nederland. De jingles hadden we zelf gemaakt met allerlei muziekjes en we hadden zelf de teksten ingesproken". Al drie weken na de start vertrok Jacques Soudan. Hij kreeg wat moeilijkheden en liet zich in de pers niet zo postief uit over het station. Die vertelde de pers dat hij was weggegaan omdat de omstandigheden aan boord zeer slecht waren. Een tijdje later stopte ook Jos van Vliet. |
| |
Lex Harding - Look: "In werkelijkheid was Jacques ontslagen omdat hij zich niet correct had gedragen. En die omstandigheden waren niet zo slecht hoor. We deelden met een aantal jocks een hut waarin stapelbedden stonden. Er was een kok aan boord en we kregen goed te eten. Het leven aan boord van zo'n schip moet je wel aan kunnen. Het is nogal geïsoleerd. Natuurlijk was er onderling wel eens wat maar dat is logisch als je met een groep mannen die hele dag op een boot zit. Maar in het algemeen was de sfeer prima. Doordat een aantal jocks verdween en we eigenlijk met te weinig mensen waren moesten er deejays bij komen.
En zo kwamen er regelmatig nieuwe programmamakers aan boord. Er passeerden er nogal wat de revue want velen bakten er niet zo veel van of het leven aan boord beviel hen niet. Uiteindelijk waren er een paar jocks die definitief werden aangenomen: Jan van der Geest, Ton Droog en Lodewijk den Hengst. Ton kreeg in de 227-periode de deejaynaam Tom Collins en Lodewijk heette vanaf toen Lex Harding. Die twee kenden elkaar al en Lex had op de hogeschool Nijenrode gezeten. |
 |
| Lex Harding |
|
|
| |
Top 30 - De muziekkeuze was nogal algemeen. Look Boden: "Het format van het station zat niet zo goed in elkaar. Het was een mengeling van crooners (Frank Sinatra, Dean Martin) rustige muziek en af en toe een Top 40 plaat. Maar we hadden daarbinnen een behoorlijk vrije keuze als het om de platen ging. Zo zag niemand bijvoorbeeld "Het land van Maas en Waal" van Boudewijn de Groot zitten maar ik draaide deze grijs". Het nummer werd inderdaad een hit. Iedere zaterdagmiddag was er een eigen hitparade, de 'Dolfijn Top 30'. Echter, deze hield zich geheel aan het format en de echte popmuziek uit die tijd stond er dus niet in. |
| |
Niet zo'n succes - Zoals gemeld, er was in Nederland behoorlijk veel publiciteit voor Radio Dolfijn. Er waren ook de nodige adverteerders zoals Fiat, Mobilet, Gero en KG Koffie. Er was een kantoor opgezet in Amsterdam en daar zwaaide Basil van Rensburg de scepter. Hij kwam uit Zuid-Afrika. Maar het station sloeg toch niet echt aan vanwege het format.
Enige maanden na de start bleek dat de mensen er niet op zaten te wachten en de luisteraars reageerden niet zo positief met name omdat ook de ontvangst bijzonder slecht was. Uiteindelijk waren de luistercijfers niet hoog. Het zag er dus toch niet zo best uit voor Radio Dolfijn en de organisatie leed zware verliezen. SRE had maar kort bestaan en financieel slecht gedraaid, Britain Radio deed het commercieel gezien ook niet goed en nu dan een nieuwe tegenslag met Dolfijn. |
|
 |
Het programma-overzicht
stond in de krant. |
|
En inmiddels had men her en der grote schulden staan. Look: "De Nederlandse afdeling van de organisatie kreeg de zaak niet goed op de rit als het op adverteerders aankwam. Daar kwam bij dat het op het hoofdkantoor in Londen een zooitje was en er daar regelmatig ruzie was. Dat kon eigenlijk niet lang goed gaan".Maar het einde zou al veel eerder komen dan verwacht. Op 28 februari 1967 brak in een stevige storm de mast. Het bovenste gedeelte knakte door maar bleef nog wel hangen. Het betekende wel dat de uitzendingen moesten worden gestaakt. Zowel Radio Dolfijn als Britain Radio waren uit de lucht. De meeste aanwezigen werden van boord gehaald en Look ging weer naar huis in Papendrecht. Na een aantal dagen besloot de organisatie dat de mast zou worden gerepareerd in Nederland. |
|
| |
Zaandam - Op 8 maart 1967 liep de Laissez Faire de haven van IJmuiden binnen en ging vervolgens naar de werf ZSM in Zaandam. Daar werd begonnen met de reparatie werkzaamheden die zelfs in het weekend nog doorgingen. Look Boden: "Ik ging er iedere dag wel even kijken. Ik trof daar veel van de jocks en andere medewerkers en maakte foto's. Na een weekje bleek dat de RCD (opsporingsdienst) belangstelling voor het schip begon te krijgen.
De zendkristallen zaten nog steeds in de zenders en dat was natuurlijk strafbaar. Daarmee had je illegaal een zender in bezit. Besloten werd daarom om niet lang op de werf te blijven en meteen na de reparatie weer te vetrekken. Daarin speelde mee dat zich de mogelijkheid kon voordoen dat schuldeisers zouden proberen beslag te leggen op het zendschip. Op 14 maart 1967 verliet de Laissez Faire de werf en koos via IJmuiden weer het ruime sop. Het schip ging weer voor de Engelse kust voor anker op de plaats waar het eerder had gelegen. |
| |
Radio 227 - Al de volgende dag werd de zender op 227 meter (1322 khz) weer aangezet. En toen enkele dagen later de Nederlandse uitzendingen definitief weer begonnen bleek dat het station een andere naam had gekregen: Radio 227. Look Boden: "Radio Dolfijn sloeg niet aan en daarom moest er iets anders gebeuren. Men had de tijd dat het station niet in de lucht was aangegrepen om dan meteen maar iets nieuws te gaan brengen. Het moest nu een echte popzender worden, geheel in de tijdgeest".
Popmuziek was een groot ding geworden maar had nog wel altijd een beetje dat rebelse karakter. En was nog heel erg voor jongeren. Radio 227 koos er nu voor om een format neer te zetten met alleen nog maar deze muziek. En daarmee was het de eerste echte popzender van Nederland. En eigenlijk ook van Vlaanderen want daar werd eveneens goed geluisterd. Eén van de mensen uit de organisatie van de stations aan boord was de Engelsman John Withers. |
 |
| Productiestudio-met-Peter-van-den-Hoven-1966 (foto: Look Boden) |
|
Hij haalde ook zijn broer naar de Laissez Faire. We hebben het over Tony Windsor, ook wel aangeduid als TW ('tee-dubble-joe'). In de wereld van de radio keek iedereen tegen hem op. Tony Windsor was programmaleider geweest bij zeezender Radio London en mede verantwoordelijk voor het grote succes daarvan. Wegens problemen met de leiding vertrok Tony bij London (ruzie wegens overmatig drankgebruik??) en nu werd hij dankzij zijn broer programmaleider bij Radio 227. |
| |
|
Cursus - Look: "De Nederlandse jocks kregen allemaal een korte cursus van Tony. Hij bracht ons bij hoe we snelle popradio moesten maken. Tony had bedacht dat Radio 227 hetzelfde format zou gaan krijgen als Radio London en dat lukte. Tony produceerde ook nieuwe jingles. Hij nam het (Amerikaanse) jinglepakket van Radio England en verving daarin de naam door Radio 227". De deejay ploeg bestond nu uit de volgende mensen:
Look Boden, Lex Harding, Tom Collins, Dick Weeda, Bob Lens, John van Doorn, Pieter van Dijk en Harky (Paul van Gelder). Look: "Bij 227 deed ik wederom twee maal per dag een programma. De ochtendshow van 06.00-09.00 uur en 's middags van 12.00-15.00 uur. Ook bij Radio 227 werden de laatste uren van de dag 21.00-24.00 uur gevuld door de carrousel. En nieuws was er op het hele uur en de jocks deden dat om beurten". |
| |
