Regen
Door Nico Fintelman (Smits)
 

Stemmingmaker - In Nederland weten we maar al te goed wat regen is. En we klagen er ook altijd over. Regen is een stemmingmaker maar dat hoeft niet altijd negatief te zijn. Derhalve komen we het onderwerp regen ook veel tegen in de muziek, zeker in het buitenland. Denk maar eens aan het sfeervolle en legendarische 'Rainy Night in Georgia' van Tony Joe White (1962) dat door de halve wereld is gecovered. Of het mystieke 'Flowers in the Rain' van The Move (1967) en het romantische 'Walking in the Rain with the one I love' van Love Unlimited (1972). En ook het vrolijke 'When the Rain begins to fall' van Pia Zadora en Jermaine Jackson (1984).

 

Johnnie - Af en toe als het regent schiet mij het nummer 'Just Walking in the Rain' van Johnnie Ray (1956) te binnen. Een song die qua sfeer en inhoud associatie opwekt met de film-musical 'Singing in the Rain' uit 1952. Op de Nederlandse radio hoorde je dat nummer vroeger heel vaak maar tegenwoordig eigenlijk nooit meer. Johnnie Ray was in de vijftiger jaren een succesvol zanger en bleef dat tot in de jaren tachtig, met name dan in de USA. 'Just Walking in the Rain' was een grote hit voor hem maar het verhaal er achter is nogal fascinerend.

Gevangenis - We gaan naar de Tennesee State Penitentiary in Nashville. Een Amerikaanse staatsgevangenis waar de zware criminelen zitten. De veelal zwarte gevangenen zijn grotendeels veroordeeld voor moord of verkrachting en hebben lange straffen gekregen, vaak levenslang. Als op een dag in 1953 de gevangenen mogen luchten regent het. Weggedoken in hun jassen lopen de mannen te balen, uitgerekend het uurtje dat ze naar buiten mogen valt het met bakken uit de lucht. Eén van hen is de 27-jarige Johnny Bragg die dan al meer dan 10 jaar in de gevangenis zit en levenslang heeft voor 6 verkrachtingen. Tegen een medegevangene moppert hij: "Here we are, just walking in the rain, wandering what the girls are doing".
 

Een song ontstaat - Terug in zijn cel pakt Johnny zijn gitaar en begint met de gedane uitspraak nog in zijn hoofd wat te tokkelen. Langzaam aan ontstaat een song en samen met een medegevangene componeert hij verder. De song die dan ontstaat is 'Just Walking in the Rain'. Als er een tijdje later een recreatie-avond is besluiten beiden het nummer daar uit te voeren. Ze roepen de hulp in van een drietal gevangenen die in gospelkoren hebben gezeten en als groep doen zij op die bewuste avond een optreden met het gecomponeerde nummer. Het publiek van voornamenlijk gedetineerden is razend enthousiast. Maar toevallig ook aanwezig is Joe Calloway.

Hij is niet een delinquent maar werkt voor een radiostation en is dermate gecharmeerd van het optreden dat hij de heren in een radioprogramma wil laten optreden. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde want we hebben het over mensen die in de gevangenis zitten. Maar er komt toestemming en onder zware politiebewaking worden de heren naar de studio van een plaatselijk radiostation gebracht waar ze een optreden doen. En geheel toepasselijk wordt de groepsnaam The Prisonaires.

   

Plaat maken - Het radio optreden is een succes en komt ter ore van Sam Phillips, de platenproducer die later Elvis Presley zal ontdekken. Hij stelt voor om een plaat te maken en ook hiervoor komt toestemming. Wederom zwaar bewaakt gaan The Prisonaires naar de studio en nemen het nummer 'Just Walking in the Rain' op. Als de plaat op de radio komt wordt deze goed ontvangen bij het publiek en komt in de hitparade in Tennesee. The Prisonaires mogen nu af en toe optredens doen en de gouverneur van Tennesee is een fan van de groep. Hij nodigt hen uit voor diverse optredens en op één daarvan is het staatshoofd aanwezig, president Truman die het ook prachtig vindt. Dit alles leidt ertoe dat diverse mensen gratie vragen voor de mannen en die komt er. Dankzij hun optredens komen de gedetineerde artiesten vrij.

 
Komt niet echt goed - De groep doet hierna nog een tijdje optredens maar heeft niet veel succes meer en The Prisonaires houden op te bestaan. Johnny Bragg probeert het artiestenbestaan voort te zetten en maakt nog een aantal solo platen maar heeft er geen succes mee. De overige groepsleden vervallen in oude slechte gewoontes. Eén overlijdt aan een overdosis drugs en een ander wordt bij een akkefietje doodgeschoten. In 1956 heeft Johnny Ray de echte wereldhit met de cover van 'Just Walking in the Rain'. De ironie wil dat ook hij in de vijftiger jaren enige malen met jusititie in aanraking komt al is dat hedentendage om een nogal curieuze reden. De homofiele Ray benadert regelmatig mannen met voorstellen en die zijn daarvan niet gediend. In het uiterst conservatieve zuiden van de USA in de jaren vijftig is dit strafbaar en Johnny Ray wordt diverse keren veroordeeld tot het betalen van een boete.
 
 
 
 
 
Terugkeren naar de MN home