Medianostalgie

Plaatjes draaien

Door Nico Fintelman (Smits)

Op de pick-up - Egenlijk ben ik pas laat begonnen met singletjes kopen. Ik was al heel jong geinteresseerd in muziek en radio maar het feitenlijke verzamelen van platen begon pas veel later. De beroerde financiele situatie van een scholier in die tijd zal daar debet aan zijn geweest. "Eloise" van Barry Ryan, "Atlantis" van Donovan, "Ob la di" van The Beatles, het zijn een paar van de eerste singletjes die in 1967/1968 op mijn eenvoudige pick-upje belandden.

Voor de generatie die niet meer weet waarover het gaat: singles zijn in dit geval geen vrijgezelle mensen maar de zwarte schijfjes die afgedraaid werden op een platenspeler (pick-up) waardoor de hierop geperste muziek tot leven kwam. Dat alles ver voor CD's, MP3's, computerbestanden en wat dies meer zij.

Humble Pie - Na die eerste singletjes ging het hard en kwamen er steeds meer. Nieuwe maar ook oude want (alweer die arme scholieren) er ontstond in die tijd onderling een levendige handel in tweede-hands platen. Op school wisselden zowel singles als LP's dus veelvuldig van eigenaar. Grappig dat je soms ook platen voor niets wist te krijgen. Zo stond er op een gegeven moment een nummer in de Top 40 van de Amerikaanse formatie Ohio Express ("Yummy Yummy Yummy") en dat plaatje kon je gratis krijgen bij een bepaald merk waspoeder. Mijn moeder moest dus verplicht van merk waspoeder veranderen. Bij ons in de buurt woonde een groot gezin en de jongste dochter die vele jaren ouder was dan ik kwam regelmatig bij ons even buurten en zij had een grote platenverzameling.

Dat kwam omdat haar oudere zusters één voor één het ouderlijk huis verlieten en hun plaatjes achterlieten. Die berg platen mocht ik wel eens lenen en zo leerde ik veel oudere nummers kennen. Bijvoorbeeld van Dusty Springfield, The Surpremes en The Four Seasons. Maar ook klassiekers van Keith West, The Rolling Stones en The Beatles. Wat niet wilde zeggen dat haar smaak betrefende popmuziek zo super was want toen ik het plaatje "Natural Born Boogie" van The Humble Pie kocht keek ze zeer afkeurend. Dat was geen muziek. En ik was nog wel zo enthousiast over dat singletje !! Overigens was The Humble Pie een erg goede rockformatie die opgericht was door gitarist Steve Marriot die afkomstig was uit The Small Faces en waar een nog jonge Peter Frampton in mee speelde.

School - Over school gesproken: ik zat op wat toen nog de HBS heette en natuurlijk hadden we daar klasse-avonden en daar verzorgden we dan met een paar man de muziek. Apparatuur bij elkaar verzamelen en de disckjockey spelen. Ook gebeurde dat wel eens als iemand een groots verjaardagsfeest organiseerde in een boerenschuur waar dan veel mensen kwamen. Ik herinner me dat we dan heel vaak "Venus" van Schocking Blue moesten draaien en aan het einde van de avond wel zes keer achter elkaar "Je t'aime" van Jane Birkin en Serge Gainsbourg. Als deze sexueel getinte plaat gedraaid werd moesten van het dansende publiek alle lichten uit en alleen een klein lampje boven de platenspeler brande dan nog.

Leraar - Die school was verder natuurlijk niet bepaald rock 'n roll. Muziek betekende dat we schoolconcerten kregen. Ik weet niet of dat fenomeen nog bestaat maar bij ons was het niet bepaald populair. Het ging meestal om klassieke muziek en die muzikanten moesten ons dan met een praatje en wat muziek cultuur bijbrengen. Eén keer was er Jules de Corte die toen nog erg bekend was. Er zal nu om gegrinnikt worden maar die man was wel een muzikant en entertainer. We hadden slechts één leraar die echt geinteresseerd was in popmuziek, ik geloof dat hij ook een grote fan was van The Rolling Stones, Pink Floyd en Iron Butterfly. Met hem hadden we uitgebreide gesprekken over die muziek. Heel veel later zou ik hem nog eens tegenkomen. Het was in de grote tijd van Delta Radio 90 Nijmegen toen we in juli 1986 tijdens de Zomerfeesten in Nijmegen met Delta op de Grote Markt stonden. Ik kwam hem tegen in het publiek en we maakten een praatje. Hij vond het prachtig dat ik bij die club hoorde.

Betuwe Popfestival - Terug naar het begin. Het was vervolgens ook de tijd van de grote popfestivals. In 1969 hadden we in de USA Woodstock gehad en dat was prachtig. Toen kwam in 1970 het Kralingen Popfestival in Rotterdam en in datzelfde jaar was er ook in onze eigen Betuwe een groots festival. Het vond plaats op 1 september 1970 in Tiel. We hadden het erover maar gingen er niet naar toe. Dat zal wel komen omdat het een nachtfestival was en dat was eigenlijk ook weer uniek. En het waren niet de minste artiesten die daar kwamen. Golden Earring, The Kinks, Black Sabbath. Stel je voor: Ray Davies en Ozzy Osbourne in Tiel. Heel verrassend zag ik onlangs ineens weer wat Polygoon beelden daarvan terug op televisie.

Eloise - Al die plaatjes waar ik het over had heb ik nog staan en hierbij staat een afbeelding van "Eloise" van Barry Ryan dat op nummer 1 kwam in de Veronica Top 40. Barry Ryan begon samen met zijn broer Paul als duo en ze maakten in de sixties nogal wat platen die redelijke hits waren in Engeland maar niet daarbuiten. In 1968 gaat Barry als soloartiest verder maar wel met Paul als producer. Die componeert ook het nummer "Eloise" dat een wereldhit wordt. Barry zal vervolgens nog jaren successen hebben. Paul overlijdt in 1992 aan een ernstige ziekte.